Een dier komt nooit toevallig in je leven; het komt jou iets tonen – hoe onbeduidend het op het eerste gezicht misschien mag lijken. Niets is onbeduidend, er zijn geen details zonder betekenis. Geen ontmoetingen zonder communicatie. Het is een kwestie van horen en zien wat je getoond wordt. Aandacht schenken aan het subtiele. Opmerken hoe jouw hele omgeving meebeweegt en jou reflecteert.

Waarom, wat en hoe: het zijn woorden die als voegsel tussen mijn fundamenten zitten. Het besef dat ik niet lijk te ‘weten’, iets te zijn vergeten, dringt door naar de bovenste lagen. Al zeer jong keek ik rond en vroeg ik waarom. Niet alleen uit praktische redenen, maar vanuit een essentieel verlangen om het geheel te overzien. Mijn levensblindheid te overstijgen.

Herkenbaar voor iedereen met een chronische aandoening die soelaas zoekt/zocht in de medische wereld.

Gedicht

Gedichtje over mijn innerlijke criticus

Gedicht

Ochtendgedicht

Gedicht om te voelen, niet om te begrijpen.

Gedicht

Er wordt gedacht dat het natuurlijke een alternatief is voor het gangbare. Kijk maar naar zogenaamd ‘alternatieve geneeskunde’. Maar eigenlijk is het gangbare een alternatief voor het natuurlijke.

Een ‘nieuwjaarsgedicht’ dat het opzwepende geknal naast zich neerlegt. Vanuit mijn winternest verblijf ik geduldig en stil tot het natuurlijke begin zich aandient. Het begin dat overeenkomt met het biologische ritme.

Hier staand aan de vooravond van de ommekeer, een keerpunt dat al enige jaren onder onze harten ligt te beven, proberen we comfort te vinden tussen muren die barsten vertonen. Komt er nu een grote doorbraak of zal het zich eerder schrapend op de achtergrond ontvouwen? Zal er iets plotsklaps dicht gedraaid worden of zullen we ons nog kunnen laven aan druppelsgewijze verandering?

Ode aan de tintelingen en het kippenvel dat ik zo vaak voel in de nabijheid van de essentie.

Gedicht

Gedicht

Gedicht

Ik hou van gedichten schrijven die gaan over leegte, stilte en niets.

Gedicht over hoe ik de omstandigheden ben die mij veranderen

Mijn spiritueel ontwikkelingsproces beweegt zich in verschillende richtingen. Om mezelf en het leven te leren kennen, moet ik naar binnen keren. Maar tegelijk observeer ik mezelf en het leven ook vanuit externe standpunten en probeer ik sterk uit te zoomen, om het grotere plaatje te kunnen overzien.

Om vanuit eigenliefde te handelen en het leven iets minder verwarrend te maken, is het noodzakelijk om achter een persoonlijke waarheid te staan. Om die te eren en daarnaar te leven. Het telkens opnieuw op losse schroeven zetten van de eigen waarheid is zelfdestructief. Er is namelijk een wezenlijk verschil tussen zelfreflectie en zelfkritiek.