De week voordien hadden de twijfels weer de kop opgestoken, want het voelde alsof mijn ingewanden uit elkaar aan het vallen waren en alle levenslust het afvoerputje inging. Maar een motiverend en geruststellend telefoontje (er zou daar voor mij gezorgd worden) deed mijn enthousiasme toch weer oplaaien: ik ging drie dagen naar Chapat, een sjamanistisch festival in Nederland!

De toestand tussen waken en slapen is een tussenruimte. Het is een soort vacuüm zonder regels waarin alle schijnbaar tegenstrijdige werelden elkaar ontmoeten. Het begin en einde van deze tussenruimte laten zich niet aanduiden. Ze schuift als het ware geruisloos en onzichtbaar open, en plots zweef ik tussen stukjes onthechte mogelijkheden.

Een dier komt nooit toevallig in je leven; het komt jou iets tonen – hoe onbeduidend het op het eerste gezicht misschien mag lijken. Niets is onbeduidend, er zijn geen details zonder betekenis. Geen ontmoetingen zonder communicatie. Het is een kwestie van horen en zien wat je getoond wordt. Aandacht schenken aan het subtiele. Opmerken hoe jouw hele omgeving meebeweegt en jou reflecteert.

Waarom, wat en hoe: het zijn woorden die als voegsel tussen mijn fundamenten zitten. Het besef dat ik niet lijk te ‘weten’, iets te zijn vergeten, dringt door naar de bovenste lagen. Al zeer jong keek ik rond en vroeg ik waarom. Niet alleen uit praktische redenen, maar vanuit een essentieel verlangen om het geheel te overzien. Mijn levensblindheid te overstijgen.

Herkenbaar voor iedereen met een chronische aandoening die soelaas zoekt/zocht in de medische wereld.

Gedicht

Gedichtje over mijn innerlijke criticus

Gedicht

Ochtendgedicht

Gedicht om te voelen, niet om te begrijpen.

Gedicht

Er wordt gedacht dat het natuurlijke een alternatief is voor het gangbare. Kijk maar naar zogenaamd ‘alternatieve geneeskunde’. Maar eigenlijk is het gangbare een alternatief voor het natuurlijke.

Een ‘nieuwjaarsgedicht’ dat het opzwepende geknal naast zich neerlegt. Vanuit mijn winternest verblijf ik geduldig en stil tot het natuurlijke begin zich aandient. Het begin dat overeenkomt met het biologische ritme.

Hier staand aan de vooravond van de ommekeer, een keerpunt dat al enige jaren onder onze harten ligt te beven, proberen we comfort te vinden tussen muren die barsten vertonen. Komt er nu een grote doorbraak of zal het zich eerder schrapend op de achtergrond ontvouwen? Zal er iets plotsklaps dicht gedraaid worden of zullen we ons nog kunnen laven aan druppelsgewijze verandering?

Ode aan de tintelingen en het kippenvel dat ik zo vaak voel in de nabijheid van de essentie.

Gedicht

Gedicht

Gedicht

Ik hou van gedichten schrijven die gaan over leegte, stilte en niets.

Gedicht over hoe ik de omstandigheden ben die mij veranderen