Gedicht

Gedicht

Ik hou van gedichten schrijven die gaan over leegte, stilte en niets.

Gedicht over hoe ik de omstandigheden ben die mij veranderen

Mijn spiritueel ontwikkelingsproces beweegt zich in verschillende richtingen. Om mezelf en het leven te leren kennen, moet ik naar binnen keren. Maar tegelijk observeer ik mezelf en het leven ook vanuit externe standpunten en probeer ik sterk uit te zoomen, om het grotere plaatje te kunnen overzien.

Om vanuit eigenliefde te handelen en het leven iets minder verwarrend te maken, is het noodzakelijk om achter een persoonlijke waarheid te staan. Om die te eren en daarnaar te leven. Het telkens opnieuw op losse schroeven zetten van de eigen waarheid is zelfdestructief. Er is namelijk een wezenlijk verschil tussen zelfreflectie en zelfkritiek.

Gedicht over het onderbewustzijn

Dit is vertraagd bezoek
na lange reizen in de denkcirkels van elders

Op de snijlijn tussen acceptatie en het verlangen naar verandering is het krap leven.

Gedicht over tot waar ik wil reiken

God schiep een paradijs en in Haar oneindige goedheid besloot Zij dat alles er mocht zijn. Ze blies in elke mogelijke bestaansvorm bewustzijn, alsook voorzag Zij elk wezen van een vrije wil. Zowel het duister als het licht kreeg een plaatsje, in Haar hart was er altijd plaats voor beide, daar Zij volledig vrij van oordeel was en gevuld met onvoorwaardelijke liefde. Alles wat Ze schiep, was op een ingenieuze manier met elkaar verbonden. Het was een beweeglijk geheel van komen en gaan, van creëren en vernietigen en van liefde en angst.

Nog een gedichtje dat eruit wou

Het verstrijken der indrukken had mij uit elkaar doen vallen en tijd zou mij weer aaneen smelten. Die tijd kreeg ik nu. Tijd om mezelf te herzien. Om mezelf te re-valideren. Rond de duur betaalde tijd bond ik, als ware het kleurrijke ballonnen, een tros gerechtvaardigde ‘neens’. Want dit proces was ernstig genoeg om mijn authentieke verlangens kracht bij te zetten. Om ze te onderstrepen met dikke zwarte lijnen die mijn tere rijke wereld afbakenden.

Een mens heeft waarheden nodig. Als fundering voor zijn keuzes en richtingaanwijzers bij het handelen. Wel kies ik ervoor om licht te reizen doorheen mijn menselijk bestaan. En dus blijven mijn waarheden licht en inwisselbaar, wat ze niet minder waardevol maakt.

Een gedicht over het ontwaken dat iedere ochtend gepaard gaat met de herinnering aan het levensverhaal dat ik aan het schrijven ben. En de slaap die het mij iedere nacht weer even doet vergeten. Godzijdank voor de slaap.

Een gedicht over de ruimte die ik nodig acht om de verhalen des levens te overdenken en verteren. En hoe ik ze het liefst aan de aarde wil geven, zodat ze in vertrouwen kunnen uitgroeien, natuurlijk en zonder moeite.

Een gedicht over het bewustzijn achter de gedaante van een jonge vrouw